xxxx

Shadows over Camelot
pagina 3
x
Zo wordt er nogal wat overlegd, en de regels willen dat dit in de sfeer van het spel gebeurt: ‘Oh edele Ridders, help ons Merlijn te overtuigen ons te hulp te komen’, en niet: ‘Heeft iemand nog een Merlijnkaart?' 'Jawel, heb ik!’. Dit vraagt natuurlijk nogal wat van het inlevingsvermogen van de spelers, en als het tegenzit met de zwarte kaarten kan het ook leiden tot enige irritatie; het lijkt soms niet op te schieten met de zoektochten, en sommige ridders komen het hele spel soms niet verder dan een enkele bepaalde zoektocht. Het goed inzetten van de speciale vaardigheden van de ridders is ook erg belangrijk, maar lastig in te schatten voor beginnende spelers.

Twee observaties:
• Shadows over Camelot heeft in mijn spelersgroep voor een van de meest memorabele speelmomenten van het afgelopen jaar gezorgd
• Shadows over Camelot ligt al zeker een maand of zes ongespeeld in de kast.
x
Zelden was er zo’n pret als bij een potje met de volle bezetting, waarbij na talloze beschuldigingen alleen zwarte zwaarden op tafels overbleven, en ook nog eens bleek dat er  niet eens een verrader onder de spelers was… Waarom het dan niet vaker gespeeld wordt heeft deels te maken met de aard van het spel, en deels met het spel zelf.
Misschien zien we aan de speeltafel het kwaad toch liever rechtstreeks in de ogen; het samenwerken wordt de hele week toch al op het werk gedaan? En als verwende speler willen we iets uitdagenders als beslissing dan: ‘Leg ik deze kaart, of toch deze?’
x
Het thema ligt er grafisch erg mooi en duimendik bovenop, maar al spelend zijn de spelers toch vooral bezig een kaartje te leggen. En dan wordt er wel erg veel gevraagd van het inlevingsvermogen van de spelers. Als de ene ridder uitroept: ‘Mijn krachten zijn tanende, help mij de Saxen de laatste slag toe te brengen’, dan is de kans dat een andere ridder reageert met: ‘Oh, hij heeft zeker geen ‘5’ vechtkaart!’

King Arthur: It is I, Arthur, son of Uther Pendragon, from the castle of Camelot. King of the Britons, defeater of the Saxons, Sovereign of all England! We have ridden the length and breadth of the land in search of knights who will join me in my court at Camelot.
Soldier: What? Ridden on a horse? You've got two empty halves of coconut and you're bangin' 'em together…!
x
x
Dit spel dreigt door tweespalt tussen de wal en het schip te vallen. De grote hoeveelheid gedetailleerde regels en de vrij lange speelduur doen een stevig spel vermoeden, wat het niet waarmaakt; het is uiteindelijk een opgeleukt kaarten- annex rollenspel. Het spel wordt gered door de constante dreiging van een mogelijke verrader, wat vaak leidt tot gezonde achterdocht bij de beslissingen van een speler (‘Moest hij die katapult nu echt plaatsen? Verdacht, hoor!’). Echter, bij kleinere spelersaantallen kan het al snel duidelijk zijn dat er geen verrader tussen de ridders aanwezig is.
‘Shadows over Camelot’ is een spel om zeker eens uit te proberen. Het kan leiden tot een leuke spelavond wat een 9 zou rechtvaardigen, maar bij de irritatie oproepende herhaling van zetten zou een 5 weer op zijn plaats zijn. Volgens het bekende poldermodel wordt er dan gemiddeld, met een ‘plusje’ voor de fraaie uitvoering.
© 2006 Edwin van de Sluis

[King Arthur has just cut the Black Knight's last leg off]
Black Knight: Okay, we'll call it a draw...
(citaten uit: Monty Python and the Holy Grail, 1975)
x
Shadows over Camelot, Serge Laget & Bruno Cathala, Days of Wonder , 2005 - 3 tot 7 spelers vanaf 10 jaar, 120+ minuten (volgens de doos 60-80 minuten)

zie ookx
Voor de sfeervolle en gedetailleerde uitvoering een 10
x
x
x