xxxx xxxx

Die Säulen von Venedig
Auteurs: Christian Fiore & Knut Happel
Uitgever: Goldsieber
Jaar: 2006


recensie door

x
Amsterdam die grote stad, is gebouwd op palen; dat leren we allemaal of laten het tegesworig automatisch opzoeken met goegel, vooropgesteld dat de zoekterm correct is geschpeldt; zo, alweer een werkstuk klaar - overgaan deden we eigenlijk toch al want anders krijgt de school geen staatsgelden of leerlingen meer, beide belangrijk voor het zelfbehoud van de schoolbestuurderen; over wanpresteren gesproken! Kwam bij die goegelopdracht misschien ook naar boven dat het bouwen in Venetië er daaro niet anders aan toegaat? Eerst gaan de geteerde houten palen in de drassige grond, en dan wordt er een mooi paleissie bovenop gebouwd. Roem en eer vallen ons als vanzelf ten deel wanneer we hier het best aan meewerken in de gedaantes van teerders, raadsheren, bouwmeesters en ander lagunevolk. Dat waren nog eens tijden zonder postcodeloterij! Het lijkt al erg genoeg om H.Huisman als buur te moeten hebben, maar nu trekt ie ook nog sinds jaar en dag door het land met z’n boerenkiespijngezicht; levend ongewenst reclamedrukwerk met de misleidende tekst dat domheid loont en je er met je onafgemaakte eerste klas MAVO ook komt.
Ondertussen zijn de normen vast al aangepast en mag je je papiertje ook via internet aanvragen; nee, op school komen hoeft ook niet meer echt; wat is dat voor 'voorbereiden op de maatschappij', zoals dat in fautuleuze Joodse Raad-taal heet; willens en wetens mensen een heilloze bestemming op sturen, dat is het! We kunnen er overigens niet van uitgaan indien H.H. z’n vaste honk zou aanhouden, we niets meer van ‘m zouden horen. Het indirecte bewijs daarvoor is Frans B.: sinds ie uit z’n mobiele wietkwekerij naar een Echt Met Stenen Gemetseld Huis is verkast, is ie nog nooit zoveel op de treurbuis gekomen; daar is geen zappen tegen opgewassen! Nederland is één grote hoerenkast geworden - als druppel op de gloeiende plaat worden er een dertigtal peespanden in de hoofdstad illegaal verklaard; niet dat ze al dicht zijn, want daar zijn weer andere ambtenaren voor of regels op van toepassing, en iedereen vind zichzelf Lekker Belangrijk of verschuilt zich desgevraagd achter vage rapporten, in tegenstelling tot de tijden dat Gewoon Intelligent de na te streven norm was en initiatief nemen betekende dat je het niet alleen beter wenste te weten maar het dat ook deed, leren op school moest en harde onvoldoendes of blinkende tienen dit gewenste resultaat stimuleerde, in plaats van  het normverlagende ‘tegemoet komen’ en de non-qualificatie ‘heeft oog voor de wereld’, een liefst dik boek lezen de geest verrijkte, in plaats van het hedendaagse snel kunnen herladen van een of ander Mega Power Gun in een afstompend computerspel, en er na de eerste klas Lager Onderwijs geen. Korte. Zinnen. Bestonden. Vluchten willen we, maar dat kost Europees geld en het opzij zetten van onze Hollandse zuinigheid, een traditie die we in ere willen houden; nee, dat dus maar even niet - en dus vluchten we maar in onze fantasie, in een spel.
x
x
Ondertussen is er een tijdperk afgesloten: de tv is de deur uit, om daarmee in ieder geval niet langer visueel en intellectueel beledigd te worden. Kijken deden we toch al amper meer, maar het gaat om het gebaar nietwaar. Tot zover de interrumperende en verder niet zoveel of ook in het geheel niet terzake doende rubriek ‘azijn(~mannelijke toilethandeling)’; over en terug naar het spel!
x
We gaan dus een stad bouwen! Het spelbord laat een ongerepte lagune zien, waar het Canale Grande al is uitgebaggerd, daar kan niet worden gebouwd. Een triplex gondeltje wordt willekeurig ergens op de vaargeul gezet; de precieze positie is niet van belang. Elk van de spelers krijgt alvast twee stadsdelen en vijf willekeurige kaarten gedeeld, en kiest in het geheim een van de kaarten uit waarna ze gelijktijdig open worden gelegd. Te beginnen met de startspeler wordt de rol van de gespeelde kaart uitgevoerd: de teerder (‘Pechtunker’) mag voor de waarde op de kaart een aantal palen op het bord zetten, en een aantal eigendomsschijfjes op deze of andere palen plaatsen.
x
De raadsheer mag voor de waarde op de kaart stadsdelen uit de voorraad nemen, en de bouwmeester, nou die mag bouwen op al eerder geheide palen, en dat is fijn want dat levert punten op, net zoveel als op het geplaatste stadsdeel staat. Op elke kaart staat hoeveel er mag worden geplaatst of genomen, en in het geval van de stadsdelen is dat telkens de bovenste openliggende tegel van een stapel. Deze rolkaarten hebben wisselende waarden; zo kan niet iedere bouwmeester evenveel tegelijk bouwen.
x
Er is een bonus als een gebouwd stadsdeel met een al eerder gelegd stadsdeel overeenkomt, en er zijn twee types terrein: bebouwd en onbebouwd, laten we voor het gemak maar zeggen dat de laatste pleinen zijn. Als er daarbij eigendomsschijfjes worden overbouwd, worden deze weggenomen, en krijgt de eigenaar er per schijfje 3 punten voor, behalve als het schijfje van dezelfde speler is die de bouwactie uitvoerde. Het is dus mogelijk en toegestaan om op door andere spelers geheide palen te bouwen, alleen help je ze daar puntueel wel mee vooruit als ze deze hebben gegeurvlagd met een of meerdere eigendomsschijfjes.

Nadat alle spelers hun actie hebben uitgevoerd, schuiven ze de gespeelde kaart door naar hun linkerbuurman, en beginnen een nieuwe ronde met het kiezen van een rol/kaart. Wanneer op enig moment in het spel een speler met de rol ‘Pechtunker’ de laatste heipaal uit de voorraad neemt, eindigt het spel direct en heeft de speler met de meeste punten gewonnen.
x
Nou, niks nieuws onder de zon, en: is dit alles? Eh, nee, nog lang niet. Er zijn nog meer rolkaarten die het spel extra sjeu (jeu?) geven. Om te beginnen is er de startspelerkaart; de speler met deze kaart mag bij een willekeurige speler een kaart blind uit de hand trekken, maar moet in ruil daarvoor een andere kaart teruggeven. Dit kan handig zijn als een speler op zoek is naar een bepaalde kaart die hij zelf ontbeert. En dat kan net zo goed een van de rolkaarten zijn zoals de gondoliere, die om dit aan te geven een eigendomsschijfje op de gondel zet. Dit levert telkens twee punten op wanneer er een stadsdeel aan de Canale Grande wordt gebouwd, ook wanneer dit door andere spelers wordt gedaan. Terwijl andere spelers hun gebouwen moeizaam op de eerst geheide palen plaatsen, galmt deze gondolière ondertussen zijn zorgeloze lied; het leven is mooi als je je zaakjes voor elkaar hebt en anderen het werk laat doen.
x
Dat geldt in zekere zin ook voor de advokaat, die het mogelijk maakt om te bouwen over andermans schijfjes zonder dat de eigenaars hiervoor punten krijgen; we wisten het al en het cliché wordt wederom waargemaakt: zeg je ‘advokaat’, dan zeg je ‘van de duivel’ er meteen achteraan! Deze kaart zit overigens alleen in het spel bij 6 spelers.

De saboteur doet ook wat ie belooft te doen: deze vernietigt een willekeurig stadsdeel, en de speler mag op een van de vrijgekomen palen twee eigen markeringsschijfjes op plaatsen. Met het uitspelen van de spion tenslotte mag een speler bij een andere speler in zijn handkaarten kijken (de gespeelde kaart ligt op tafel en wordt buiten beschouwing gelaten), er een uitzoeken en deze rol direct uitvoeren. De spion gaat in dit geval direct naar de beroofde speler. Met de bedelaar mag een speler elke andere rol kopiëren en uitvoeren, behalve de spion.
x
x
x