xxxx xxxx

Helios
Auteurs: Martin Kallenborn & Matthias Prinz
Uitgever: Hans im Glück
Jaar: 2014

recensie door
x xxx

Helios, we mogen zelf uitzoeken wat het is want de spelregels reppen er met geen woord over maar beginnen meteen met de uitleg. Dat het iets buitenaards moet zijn staat vast, getuige het wezen met lange spitse oren en een goatee dat ons vanaf de cover aanstaart. Dat kan geen volger van de Heiland zijn, want die heeft de mens naar Zijn evenbeeld geschapen. Om jezelf dan te transformeren tot geit, moet dan logischerwijs als een ernstig geval van blasfemie beschouwd worden. Ook de andere personen in het spel, vertegenwoordigd door dikke kaarten, hebben duidelijke buitenaardse kenmerken. Het doet er helemaal niet toe in het spel, maar de illustrator heeft zich tenminste weer eens lekker kunnen uitleven op zijn favoriete thema; een setting die je moet aanspreken.
x
Ook heeft elke speler een bordje, nee twee: een spelerbord en een stadbord. Waarom wordt dat spelerbord in de spelregels eigenlijk niet planeetbord genoemd, wat het toch is? In ieder geval is het een rare planeet, maar wie had anders verwacht: hij is plat, en de zon draait er nogal dicht en schokkerig omheen.
x
Op het stadbord vinden we allerhande gebouwen in quasi isometrisch perspectief die, nogal merkwaardig, de omwenteling van de zon kunnen bespoedigen, de bouw van tempels op het planeetbord reduceren, of direct manna afdwingen. Met dat manna kunnen de personenkaarten worden gekocht, en omdat deze beperkt beschikbaar zijn en voor extra punten aan het eind van het spel kunnen zorgen, zijn deze na de tweede ronde van het spel dat vier ronden duurt, snel vergeven.
x
x
Op het planeetbord kunnen diverse landtegels worden gelegd, een voor een, maar daar moet via een actiefiche voor worden gekozen; elke speler heeft er in een ronde vier te doen. Hij kan bijvoorbeeld ook een tempel op een van de tegels plaatsen, dat kost hem grondstoffen die van de landtegels af moeten komen. En deze grondstoffen op hun beurt worden op de landtegels gelegd wanneer de zon schijnt, een derde mogelijke actie waarbij de zon zoveel velden verschoven mag worden als de zon-o-meter op het persoonlijke planeetbordje aangeeft.
x
x
In plaats van een tempel mag een speler een huis in de stad bouwen en daarmee een gebouw activeren; dit kost een tot drie grondstoffen. Vaak levert dit gebouw direct voordeel op, soms ook aan het eind van het spel. In ieder geval is elk gebouw ook nog eens punten waard, niet bijster veel: ook weer een tot drie punten.
x
x
Er zijn ook directe verdiensten, wanneer de zon een tempel bestraalt: punten -niet manna- vallen uit de hemel vanwege de tempel zelf en elke landtegel aangrenzend aan deze tempel; de punten worden in een katoenen zakje gestopt en het verzamelde totaal blijft op deze manier voor andere spelers onbekend. Ook wordt op alle lege bestraalde landtegels een grondstof in die kleur gelegd.
x
x
De aarde is, het is al gezegd maar kan niet vaak genoeg worden herhaald: plat, en dit gegeven leidt ertoe dat er ook een eind en rand aan zit. De constellatie in dit deel van het heelal zit echter zo in elkaar, dat er op vijf plekken bumpers zijn aangebracht, net zoals in een flipperspel, en wanneer een landtegel deze bumper raakt, krijgt de speler er aan het eind van het spel de punten voor.
x
Op andere plaatsen wordt er extra manna uitgedeeld, of valt er een extra graantje qua grondstof mee te pikken.
Elk gekozen actiefiche komt onderaan het eigen planeetbord te liggen, kleur bij kleur, en vier ervan qualificeert voor een extra actie. Meestal hebben spelers in een spel twee of drie van zulke gratis acties, maar de focus ligt eerder op andere zaken, en niet op het verkrijgen van die bonusactie.
x
Tja, en dan zijn er de details zoals: er mag maar één grondstof per landtegel liggen -met uitzondering bij een geactiveerd pakhuis; de bonusgrondstof wordt op de landtegel erboven gelegd, hoeft niet overeen te stemmen en is niet aan de limiet gebonden, en zo verder nog wat van die kleine dingetjes. De regels zijn niet overmatig complex maar om alles te vertellen zijn toch nog 16 pagina's nodig en da's nog best veel voor een in wezen simpel spel.
xx
Aan het eind van het spel worden alle categorieën afgewerkt en de punten ervoor verdwijnen in het zakje. Dan komt het grote moment: iedereen schudt zijn zakje leeg en gaat tellen.
Dat is wel het grootste bezwaar van het spel: dat er tijdens het spel geen enkel zicht is op hoe een speler het doet ten opzichte van zijn concurrenten; iedereen 'is goed bezig' en er valt niet te voorspellen hoe een ander gaat. Een andere speler dwarszitten? Nee, op je eigen bordje kijken!
x
Dat maakt het spel tot een nogal solitaire bezigheid. Samen met het totaal afwezig zijn van sfeer, blijft alleen het geknars en gepiep van het spelsysteem hoor- en zichtbaar. We kijken zó tegen het karkas aan: een basismotortje: de planeet; wat extra benzine: de gebouwen; nog wat afterburner: de personen; en de totaal er met de haren bijgesleepte bonusacties; het is gewoon geen stevig geheel en zoals gezegd totaal sfeerloos.
Hans im Glück heeft de afgelopen jaren een reeks van prima spellen van hoge spelerskwaliteit uitgebracht maar Helios is in deze rij een duidelijke dissonant.
© 2014 Richard van Vugt

Helios, Martin Kallenborn & Matthias Prinz, Hans im Glück, 2014 – 2 tot vier spelers vanaf 10 jaar, 45-60 minuten
x
x
x