xxxx

Memoir '44
pagina 2

x
Op speciale dobbelstenen staat een aantal symbolen; wordt dit symbool gegooid en is de verdediger van dezelfde categorie (infanterie, tank of artillerie), dan wordt er voor elk gegooid symbool een eenheid van het bord genomen. De medaille wordt verdiend wanneer het laatste stukje van een eenheid is uitgeschakeld.
De dobbelsteen kan ook een vlag laten zien; dan moet de verdediger zich voor elke gegooide vlag terugtrekken, tenzij deze in een bunker staat of achter een zandzak of landingsobstakel, waar de eerste vlag mag worden genegeerd.

Behalve de specifieke flankkaarten zijn er ook algemenere kaarten zoals het activeren van 4 eenheden naar keuze, het uitvoeren van een bombardement op een vijandelijke stelling, het uitvoeren van een tegenaanval die de zojuist uitgespeelde kaart van de tegenstander kopieert, of verschillende andere soorten aanvallen die in het vuurgevecht meestal gepaard gaan met het gooien van een extra dobbelsteen.

Als ‘Memoir ‘44’ al een wargame genoemd mag worden, dan valt dit spel in de lichte categorie ervan, maar het is veel meer een spel (gelukkig maar!) dan een simulatie. Daar waar in wargames nogal eens overdreven moeilijk kan worden gedaan met eindeloos gedetailleerde regels en tabellen die ten koste gaan van de speelbaarheid, wordt hier met verfrissend weinig regels een snel te spelen spel neergezet. Airborne? Wargame-uitgever Avalon Hill liet je talloze dobbelstenen gooien: de windrichting wordt bepaald, de afdrijving van het doel, noem maar op. In ‘Memoir ‘44’ pakken we een aantal infanteristen op, houden ze op een bepaalde afstand boven het bord en laten de hele dekselse boel gewoon uit onze handen op het bord vallen! Realistisch? Natuurlijk! Je ziet ze met eigen ogen uit de lucht vallen!
Door de elementen van kaarten en dobbelstenen heeft het spel wel een grotere geluksfactor. Als je geen kaarten voor een linkerflank hebt of bijtrekt, of algemene kaarten die je voor deze flank kunt inzetten, begin je niets tegen een tegenstander die je linkerflank onder handen neemt en langzaam tot moes maalt. Maar er valt toch nog genoeg te plannen, en met de inzet van de juiste kaarten of volgorde ervan is een overwinning voor beide partijen, hoe ongelijk de krachten in de diverse scenario’s ook kunnen zijn, nog steeds mogelijk. Wat de ‘kaartenmangel’ voor een bepaalde flank betreft: tegendruk op een andere flank is een optie - het is goed mogelijk dat de tegenstander er zelf geen kaart voor heeft: waarom doet de Duitser al twee beurten niets met dat geschut? Gauw, bestormen!
‘Memoir ‘44’ kan met een gerust hart het broertje van ‘Battle Cry’ worden genoemd. Het kent dezelfde auteur, en hetzelfde spelmechanisme. Alleen verschillen de regels in detail, en is dit spel nog veel fraaier uitgevoerd. Mooi uitgevoerde kaarten met zelfs een kaarthouder zodat we altijd overzicht hebben en de handen vrij voor actie; dat ziet een generaal graag! Het bord en de terreintegels zijn adequaat geïllustreerd, en de miniaturen mooi uitgevoerd. Ook het spelregelboekje is zeer fraai en kwalitatief. Het zijn al deze details die ‘Memoir ‘44’ tot een sfeervol en leuk te spelen spel maken. Een scenario duurt ongeveer 40 minuten, dus er is alle ruimte voor een revanchepartij! En natuurlijk gelegenheid om te herdenken: de Amerikaan uit ‘The Longest Day’ die net een paar Duitse soldaten heeft neergeschoten: ‘Do you know what bittebitte means?’. Met ‘Memoir ‘44’ op tafel en dit soort anecdotes wordt het toch nog/weer een lange dag!
© 2004 Richard van Vugt

Memoir '44, Richard Borg, Days of Wonder, 2004 - 2 spelers



x
x
x