xxxx xxxx

Lucca Città
Auteur: Alessandro Zucchini
Uitgever: daVinci Games / Abacusspiele
Jaar: 2005

recensie door
x
Lucca is een mooi stadje, met nog een vrijwel intacte stadsmuur, een prachtig intiem klein stadsplein waaromheen de oude huizen in carré zijn gebouwd, en een toren waar in de loop van de eeuwen zelfs bomen op zijn gaan groeien. De auteur heeft een kaartspel met als thema het bouwen van palazzi ontwikkeld en het de titel van zijn woonplaats gegeven. De drie tot vijf spelers kiezen elke beurt na elkaar uit een etalage - waar telkens een set meer van is uitgelegd dan er spelers deelnemen - een set van drie kaarten die de bouwdelen van de paleizen vormen, en die ze per kleur voor zich gaan uitleggen. Op elke kaart staan vensters, schilden, en een huisnummer.
x
Bij het begin van het spel kiezen de spelers uit vier blind gedeelde kaarten er twee uit en leggen ze gelijktijdig open op tafel onder een neutrale spelerskaart, waarna de startspeler bepaald wordt aan de hand van het aantal schildjes op de kaarten. Een gelijke stand hierbij wordt opgelost aan de hand van het huisnummer op de bovenliggende kaart van een palazzo in opbouw, waarbij het hoogste nummer wint. Startspeler aan het begin van elke volgende ronde is degene die de meeste schildjes op zijn uitgelegde kaarten heeft staan; hij heeft de eerste keus uit de etalage van kaarten. Een speler mag elke kleur paleis maar een keer bouwen, en het is voltooid bij een bepaalde, door het spelersaantal bepaalde, hoeveelheid bouwdelen.
x

De gekozen set kaarten moet meteen worden uitgespeeld: aangelegd bij reeds bestaande bouwdelen, afgelegd, of omgedraaid en als stadsmuur aan de voltooide paleizenkant ter linkerzijde van de centrale spelerskaart gelegd. De torenkaarten worden direct aan de voltooide paleizenkant gelegd en kunnen aan het eind van het spel voor een bonus zorgen.
Wanneer een paleis het vereiste aantal kaarten heeft en dus is voltooid , wordt het gewaardeerd: een punt per venster. Daarna wordt de dakpanrij die de kaarten vormden tot stapel geschoven en  op tafel aan de linkerkant van de centrale spelerskaart gelegd: de voltooide paleizenkant.

x
Daarna kan er nog eenmaal mee worden geschoven, naar de voltooide, opengestelde paleizenkant aan de rechterzijde van de centrale spelerskaart. Deze verhuizing, of liever: openstelling, kan ook nog punten opleveren, afhankelijk van de openliggende kaarten in opbouw of het aantal voltooide paleizen van die soort bij de medespelers.

Om de bonus van de stadsmuurkaarten en torens te krijgen moeten deze aan het eind van het spel ondersteund worden door tweemaal zoveel schildjes uit de nog niet voltooide paleizen bij die speler. Deze leveren dan per kaart zoveel punten vermenigvuldigd met het aantal voltooide, opengestelde paleizen. Tenslotte is er nog een bonus voor de huisnummers: plus drie punten voor de speler met het hoogste nummer, en minus drie voor degene met het laagste huisnummer dat te vinden is in zijn voltooide, opengestelde paleizenbereik.
Ja, dat klinkt allemaal heel technisch, en dat is het ook. Het gekunstelde geschuif over tafel met kaarten doet het spel(plezier) geen goed. We kregen een beetje het 'Il Principe'-gevoel, waar we dit gedoe met kaarten ook terugvinden. ‘Lucca Città’ heeft een te korte spanningsboog en lijdt onder het 'is-het-nu-al-uit-gevoel'. Het spel belooft bij lezing van de regels meer tactische keuzes dan het bij het spelen daadwerkelijk heeft. Samen met de weinig inspirerende illustraties op de kaarten is dit een gemiste kans. Lucca is een schilderachtig en sfeervol stadje; het is jammer dat we er in dit spel zo weinig van terug zien.
© 2006 Richard van Vugt

Lucca Città, Alessandro Zucchini, daVinci Games / Abacusspiele, 2005 - 3 tot 5 spelers vanaf 10 jaar, 20 tot 30 minuten
x
x
x