xxxx xxxx

Die Säulen der Erde - Duell der Baumeister
Auteur: Stefan Feld
Uitgever: Kosmos
Jaar: 2009


recensie door

x
Prior Philip en bisschop Waleran zijn aartsrivalen met zeer uiteenlopende ideeën over een beoogde stadsvernieuwing. Terwijl Philip de mooiste kathedraal van Engeland wil bouwen, voelt Waleran meer voor een imposante burcht. Ze concurreren om de benodigde grond- en bouwstoffen voor hun project, en vliegen elkaar daarbij regelmatig in de haren. De andere personages uit Ken Follet's boek 'Die Säulen der Erde' hebben ook partij gekozen in het conflict, en proberen hun favoriet te helpen zijn gebouw als eerste te voltooien.







x
De blauwe speler, Philip, krijgt drie bouwkaarten die samen de kathedraal voorstellen, en de rode speler, Waleran, krijgt een burcht in drie delen. Op ieder deel staan de bouwmaterialen afgebeeld die nodig zijn om dit bouwdeel te voltooien. Het spel bevat verder twee stapels kaarten, A en B.




x
x
Iedere ronde wordt een grid van drie bij drie kaarten uitgelegd. Met behulp van deze kaarten kunnen de spelers bijvoorbeeld grondstoffen of geld bemachtigen, hun grondstoffen omzetten in kant en klare bouwmaterialen, fiches bemachtigen of extra voordelig aan hun gebouw bouwen. De startspeler kiest een rij, een kolom of een diagonaal van drie kaarten uit, en claimt deze met behulp van zijn drie zegels. Vervolgens mag de tweede speler ook drie kaarten claimen met zijn zegels, maar hij moet daarbij voor een rij, kolom of diagonaal kiezen waarbij precies één van zijn zegels op een kaart komt te liggen die ook al door de tegenstander geclaimd was. Om deze dubbel geclaimde kaart wordt vervolgens gevochten.


x
Het gevecht wordt uitgevoerd met behulp van fiches die op de ene kant een lage waarde en op de andere kant een hoge waarde tonen. De spelers gooien beurtelings een fiche in de lucht, en de speler met de hoogste totale waarde wint het conflict. De winnaar moet al zijn gegooide fiches inleveren, de verliezer mag er eentje naar keuze houden, maar haalt wel zijn zegel van de dubbel geclaimde kaart af.
Vervolgens voeren beide spelers de acties uit die op de geclaimde kaarten staan afgebeeld. Na het uitvoeren van de acties mogen ze aan hun gebouw bouwen. Hiertoe leggen ze (een deel van) de op het bouwdeel afgebeelde bouwmaterialen op het bouwwerk, en betalen ze het verschuldigde geldbedrag. Zodra alle materialen voor een bouwdeel zijn geleverd is dit gedeelte van het gebouw voltooid, en wordt de kaart omgedraaid.
x
x
In de volgende ronde worden opnieuw negen kaarten uitgelegd. Zodra de A-stapel op is, wordt de B-stapel aangebroken. Beide stapels worden twee keer gebruikt voordat het spel afgelopen is. De speler die dan het verst gevorderd is met zijn gebouw heeft gewonnen. Een voortijdig einde vindt plaats als een speler zijn gebouw helemaal af heeft; hij is dan automatisch de winnaar.
x
x
x
Wie denkt dat 'Duell der Baumeister' de tweepersoonsvariant is van het bordspel 'Die Säulen der Erde' komt bedrogen uit. Het enige dat de twee spellen gemeen hebben, is dat ze beiden zijn gebaseerd op Ken Follet's bestseller en dus thematisch vergelijkbaar zijn. Dat komt in 'Duell der Baumeister' vooral naar voren via de kaarten; veel kaarten hebben betrekking op personages of gebeurtenissen uit het boek. Nu heb je daar als speler verder weinig mee te maken, omdat de spelers meer letten op de actie die met de kaart uitgevoerd kan worden dan op de illustratie.
x
x
Erg mooie illustraties trouwens , dat wel, die het spel de broodnodige sfeer meegeven (ach, waarom de man ook niet meteen - en weer - genoemd: Michael Menzel - R.). Want, over sfeer gesproken: tijdens het spelen ontbreekt het daar nogal aan; het thema is slechts flinterdun aanwezig in het spelmechanisme; het komt allemaal erg technisch over. De nadruk ligt meer op het kiezen van de juiste rij of kolom en het gooien van fiches, dan dat nou echt het gevoel ontstaat dat je op de markt grondstoffen koopt voor de bouw van de kathedraal of met hooivorken een burcht bestormt.
En dat gooien met fiches, dat is een vrij omslachtige manier om een gelukselement aan het spel toe te voegen. Ze landen nooit waar je ze hebben wilt, en bij voorkeur juist waar je ze absoluut níet hebben wilt (ehm, de vier drijft boven...). Een dobbelbeker is nog de veiligste oplossing.
x
Een groot nadeel van het spel is verder dat in het begin, wanneer beide spelers nog niks gebouwd hebben, alle kaarten wel interessant zijn, maar als de bouw eenmaal gevorderd is zijn heel veel kaarten nutteloos. Wie enkel nog zijn erts moet omsmelten tot een kerkklok kan wel drie ronden moeten wachten totdat de kaart voorbij komt die dat mogelijk maakt. En zelfs dan is de kans maar klein dat de tegenstander hem daar erg gemakkelijk mee weg laat komen.
x
x
Totdat dat gelukt is kan hij enkel zijn tijd uitzitten, omdat de acties als grondstoffen pakken, bouwmaterialen vergaren of goedkoper aan de kathedraal bouwen volstrekt zinloos zijn: op die kerkklok na is de kathedraal immers al af! Vooral als beide spelers heel dringend op dezelfde kaart zitten te wachten, en de overwinning dus enkel van eenmalig fiche afhangt, is het spelplezier ver te zoeken. Daardoor heeft het spel bij aanvang een leuke opbouw, maar zakt het halverwege als een soufflé in elkaar, en zijn zelfs 40 minuten nog te lang.
© 2009 Barbara van Vugt
x
Die Säulen der Erde - Duell der Baumeister, Stefan Feld, Kosmos, 2009 - 2 spelers vanaf 10 jaar, 40 minuten


Spel verwordt na een paar keer tot een nogal saaie en rechtlijnige invuloefening
x
x
x