In de late Middeleeuwen probeerden de Italiaanse comuni  (bewonersverenigingen) elkaar voorbij te streven in welvaart en aanzien. Naast deze onderlinge competitiedrang hadden de heersers van de comuni ook gemeenschappelijke vijanden, die aan de grenzen van Italië stonden te trappelen om mee te profiteren van de welvaart. De heersers van Milaan, Bologna,  Lucca, Florence en Sienna zullen dus af en toe de onderlinge strijdbijl moeten begraven, en moeten investeren in het gezamenlijk verdedigen van de landsgrenzen tegen rivalen als Venetië of Frankrijk!

De kaarten kunnen door de spelers gebruikt worden om gebouwen mee op te richten in een van de vier categorieën: economie (geel), religie (bruin), leger (zwart) en cultuur (wit). Iedere speler heeft verder nog vier kaarten die de bouwplaatsen voorstellen voor de vier verschillende kleuren gebouwen. Zodra er aan een gebouw wordt gebouwd, komt de bijbehorende kaart op zijn gekleurde zijde en is het gebouw actief. Actieve gebouwen leveren in de inkomensfase blokjes op van de overeenkomstige kleur. Na het pakken van de inkomsten worden de gebouwen inactief: de bouwkaart wordt naar de zwart-wit zijde gedraaid. Pas wanneer er later een nieuwe verdieping wordt bijgebouwd wordt het gebouw weer actief, en kunnen er later weer inkomsten van gepakt worden.

Wie aan de beurt is moet allereerst kiezen uit drie opties:

a. het bieden op een kolom met kaarten op het bord, door er een van zijn drie pionnen boven te plaatsen, eventueel met goud (gele blokjes) erbij. Hij mag ook bij een kolom gaan staan waar een andere speler al eerder op geboden heeft, als hij meer goud betaalt dan deze speler. De verjaagde speler mag dan kiezen om zijn pion en goud terug te nemen, of om tegen betaling van een pelgrim (bruin blokje) in een andere kolom te gaan staan.

b. als een speler in eerdere beurten een of meerdere pionnen bij kolommen had geplaatst, mag hij al deze pionnen terugnemen en de bijbehorende kaarten op de hand nemen. Goud wat hij eventueel samen met de pionnen had ingezet gaat terug naar de voorraad.

c. een speler mag inkomsten nemen: iedere stad heeft standaardinkomsten van twee blokjes, afgebeeld op het zichtschermpje. Verder krijgt een speler blokjes voor ieder actief gebouw. Een wit gebouw van één verdieping levert één wit blokje op, een zwart gebouw van drie verdiepingen drie zwarte blokjes et cetera.

Als een speler tijdens zijn beurt de laatste kaart van een stapel heeft gepakt, vindt een invasie plaats. Hoeveel kaarten er nog in de stapel zitten wordt met een marker bijgehouden op een aparte telrij.

En dan blijkt Comuni toch opeens een erg leuk spel te zijn, met veel interessante afwegingen. Wie meteen begint met veel te bouwen, kan bij de inkomensfase veel blokjes incasseren en heeft dus veel middelen tot zijn beschikking. Een nadeel is echter dat veel bouwen leidt tot veel punten, en wie veel punten heeft wordt extra hard getroffen tijdens de invasies. Al te veel voorlopen op de medespelers is dus zeker niet aan te raden. Een spel met een ingebouwd hit the leader effect!