|
Canal Grande
pagina 2
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Als de kiezer alle kaarten van het door hem gekozen setje heeft uitgespeeld, mag de verdeler het overgebleven setje pakken en deze kaarten op dezelfde wijze uitspelen. Na het uitspelen van alle kaarten is de beurt voorbij.
In de volgende beurt is de andere speler de startspeler die de stapels moet verdelen, terwijl de voormalig verdeler nu de kiezer wordt. Deze cyclus van beurtelings stapels maken en kiezen wordt voortgezet totdat tenminste een van beide spelers tien of meer strafpunten heeft. Dat betekent het einde van een ronde. Degene met de minste strafpunten mag dan als beloning drie actiekaarten trekken, en hij mag in de volgende ronde als eerste de kiezer zijn. De strafpuntenkaarten worden opnieuw geschud, en een nieuwe ronde begint.
Het spel is afgelopen wanneer een van beide spelers ofwel in alle zes de verschillende wijken een overwinning heeft behaald, ofwel in één specifieke wijk vier keer heeft gezegevierd.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Canal Grande is een leuk spelletje voor tussendoor, zeker ook gezien de korte speelduur: maximaal 30 minuten. De relatie met San Marco is duidelijk aanwezig; het is echt een soort klein broertje. De wijken waar om gespeeld wordt zijn gelijk, en de functie van de doge, de gondels en de strafpuntenkaarten zijn ook hetzelfde gebleven.
Een erg leuke feature van beide spellen is het mechanisme van het verdelen van de kaarten: de samensteller van de twee setjes mag niet kiezen met welk setje hij speelt! Als de verdeler dus een goed setje en een slecht setje samenstelt, raakt hij zelf zonder twijfel met het slechte stapeltje opgezadeld. Maar als hij twee gelijkwaardige stapels maakt, wordt hij er zelf niet beter van ten opzichte van de tegenstander. De truc is om bijvoorbeeld een stapeltje met goede kaarten (of: veel kaarten) minder aantrekkelijk te maken door er veel |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
strafpunten bij te leggen. De kiezer moet dan de afweging maken: weinig strafpunten maar slechte kaarten, of goede kaarten met veel strafpunten?? Wanneer je namelijk de minste strafpunten hebt aan het eind van een ronde, mag je drie extra kaarten trekken. Bovendien is een kaart natuurlijk nooit zomaar goed of slecht; dat hangt helemaal af van je situatie en je huidige kaartenhand! Het anticiperen van de spelers op elkaars kaartenbehoefte geeft Canal Grande een zeer psychologisch tintje; soms ben je genoodzaakt een setje te kiezen waar je zelf niets aan hebt, alleen maar om te voorkomen dat de tegenspeler, die er wel wat mee kan, dit in handen krijgt.
De vertaling van bordspel naar kaartspel is wat mij betreft goed geslaagd; alle leuke spelelementen van San Marco zijn ook in Canal Grande terug te vinden. Natuurlijk gaat een dusdanige versimpeling van het spel ook wel ten koste van wat van de spanning; omdat je volkomen afhankelijk bent van de kaarten die je trekt, is het gelukselement in Canal Grande groter. Het blijkt heel vaak voor te komen dat er een waardering gepleegd wordt, en dat de verdediger geen wijkkaart op de hand heeft van de te waarderen wijk. Dan is het gevecht onmiddellijk afgelopen, ten gunste van de aanvaller. Tactisch inzicht kun je in Canal Grande eigenlijk alleen maar gebruiken tijdens het verdelen en kiezen van de kaartenstapels. Maar, alleen al dit verdeel-en-kies systeem van Canal Grande maakt dit spel helemaal de moeite waard, en omdat het weinig ruimte en tijd kost is het een ideale kandidaat om mee te nemen op vakantie of naar een saaie receptie. © 2003 Barbara Lussenburg
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
