xxxx xxxx

Marco Polo
Auteurs: Daniele Tascini, Simone Luciani
Uitgever: 999 Games/Hans im Glück
Jaar: 2015

recensie door
x
We zijn op reis met Marco Polo door de Oriënt. We trekken door exotische steden, bezoeken markten en vervullen handelscontracten. Alle kamelen, goud, peper en zijde ten spijt zijn we uiteindelijk vooral op jacht naar overwinningspunten.

Iedere ronde gooien de spelers hun vijf dobbelstenen en leggen ze op hun spelerstableau. In zijn beurt mag een speler een van zijn gegooide dobbelstenen inzetten op een locatie op het bord. Sommige locaties vereisen zelfs twee of drie dobbelstenen. Zodra iedereen door zijn dobbelstenen heen is, is de ronde afgelopen. Het spel duurt vijf ronden, en daarin moet het allemaal gebeuren!
x
Op de locaties staat aangegeven hoeveel dobbelstenen er moeten worden ingezet. Het aantal ogen op de dobbelsteen is meestal bepalend voor de ‘kracht’ van de actie: door een 2 in te zetten op de kamelen-afdeling van de markt mag de speler twee kamelen pakken; zet hij een 6 in, dan pakt hij er zes! Als er meerdere dobbelstenen moeten worden ingezet geldt het aantal ogen op de laagste dobbelsteen. Na het uitvoeren van de actie blijven de dobbelstenen op het veld liggen. Als een andere speler later in de ronde dezelfde actie wil uitvoeren dan mag dat, maar daar moet hij wel voor betalen. Hij betaalt zo veel munten als er ogen staan op zijn laagste ingezette dobbelsteen. Gelukkig is er ook een locatie om aan geld te komen.
x
x

Op het bord zijn verschillende locaties waar de spelers goud, zijde, peper en kamelen kunnen verwerven met hun dobbelstenen. Daarnaast kunnen er handelscontracten gepakt worden. Iedere ronde worden er zes handelscontracten opengedraaid en op posities 1 t/m 6 gelegd. Wie een ‘2’ inzet op deze locatie mag enkel kiezen uit de handelscontracten van posities 1 en 2; wie een ‘6’ inzet heeft vrije keus uit de hele etalage. Een speler mag zelfs twee contracten tegelijk pakken, maar daar moet hij dan wel plek voor hebben: op zijn spelerstableau is ruimte voor precies twee onvervulde contracten. Op deze contracten staan goederen (goud, zijde, peper) en kamelen afgebeeld; op ieder gewenst moment in zijn beurt kan een speler deze zaken inleveren om zo het contract te vervullen. Hij incasseert dan de beloning: meestal punten, vaak ook goederen of kamelen. Het vervulde contract wordt wel bewaard: aan het eind van het spel zijn er bonuspunten te verdienen voor de speler met de meeste vervulde contracten.
x
x
In deze acties is de flow van het spel al te herkennen: goederen/geld pakken, handelscontracten vervullen, punten scoren. Maar Marco Polo was een ontdekkingsreiziger! Het moet dus raar lopen willen we in het gelijknamige spel niet ook de kuierlatten nemen!
Op het speelbord zien we een kaart van de Oriënt, waarop grote en kleine steden verbonden zijn door wegen. Wie met zijn pion over het bord reist mag in alle steden waarin hij een bewegingsactie beëindigt een handelspost achterlaten. In de kleine steden levert dit iedere ronde een voordeel op (geld, kamelen, goederen, punten). In de grote steden liggen actiekaarten waarop acties staan afgebeeld waar enkel spelers met een handelspost in die stad hun dobbelsteen mogen inzetten. Dit zijn acties die de speler wat flexibeler, en het spel net even wat rijker maken: geld omwisselen in kamelen, goederen tegen elkaar omruilen, punten incasseren voor het aantal vervulde opdrachten, goederen omruilen in punten, en nog veel meer. Er is een dik pak kaarten meegeleverd, dus ieder potje zullen er weer andere stadacties op het bord verschijnen!
x
Maar op reis gaan is niet goedkoop, en dat was het in de tijd van Marco Polo al niet. Wie zijn pion wil bewegen zet twee dobbelstenen in op het betreffende actieveld. Hij mag maximaal zo veel stappen lopen als het aantal ogen op de laagste dobbelsteen, en hij betaalt hiervoor 3 (1 stap) tot 18 (6 stappen) geld. Naast de verschillende wegen staan vaak ook nog tol-bedragen en kamelen afgebeeld die daarnaast nog moeten worden betaald. Alles bij elkaar is dat reizen zo aantrekkelijk nog niet…
xx
x
Daarom hebben de spelers een extra motivatie gekregen: ten eerste zijn er punten te verdienen voor alle spelers die helemaal van Venezia naar Beijing zijn gereisd. Daarnaast krijgen alle spelers twee opdrachtkaarten: iedere opdrachtkaart toont twee steden, en als een speler in beide steden een handelspost weet op te richten levert dit aan het eind van het spel punten op. Ook krijgen spelers respectievelijk 5 en 10 bonuspunten wanneer ze hun 8e en 9e handelspost op het bord weten te zetten.
x
x
Tot slot zijn er extra acties die een speler voor of na zijn beurt onbeperkt mag uitvoeren. Voor een kameel mag hij een onwelgevallige dobbelsteen opnieuw gooien. Of voor twee kamelen per oog mag hij de dobbelsteen meteen aanpassen tot de gewenste waarde. Voor drie kamelen kan een zwarte dobbelsteen worden gekocht, zolang de voorraad strekt. Deze wordt meteen gegooid en bij de overige dobbelstenen op het spelerstableau gelegd. Deze ronde mag hij deze dobbelsteen gebruiken alsof het zijn eigen is. Aan het eind van de ronde, als alle dobbelstenen terug gaan naar hun eigenaren, gaan alle zwarte stenen terug naar de voorraad.
x
x
x
Marco Polo is zonder twijfel een geslaagd spel. Het biedt afwisseling, uitdaging en diepgang. De spelers mogen aan het begin van het spel een karakterkaart uitkiezen die hun een speciale eigenschap geeft; op basis van die eigenschap kunnen ze hun route-opdrachtkaarten uitkiezen en hun strategie bepalen. Zo is iedereen redelijk ‘in control’. Natuurlijk ben je afhankelijk van de dobbelsteenworp, maar het spel biedt voldoende mogelijkheden om hiervoor te compenseren. Wie echt beroerd laag gegooid heeft krijgt geld of kamelen ter compensatie. Met behulp van kamelen kan de dobbelsteenworp alsnog aangepast worden, en er zijn ook locaties waarbij het aantal ogen op de dobbelsteen niet erg van belang is, of waar laag juist beter is dan hoog.
x
Een andere geluksfactor bestaat uit de medespelers: altijd vervelend als je net zijde nodig hebt, en de speler voor je gaat op de zijde-collectie-plek staan. Gelukkig mag je er gewoon bij komen staan, als je maar betaalt. Er is bijna geen pech te bedenken waartegen je je niet kunt wapenen met kamelen of geld. Het is dus zaak om daarvan altijd voldoende te hebben!

Er is een duidelijke tweedeling in strategieën zichtbaar: men kan zich concentreren op de handelscontracten, of op het reizen. Reizen is wel erg duur. En om alle vier de opdracht-steden plus Beijing te bereiken is moeilijk, soms zelfs vrijwel onmogelijk. Vijf ronden is wel heel erg kort! Er is wat voor te zeggen om het hele spel lekker in Venezia te blijven staan en je te concentreren op het vervullen van handelscontracten. Bij het vervullen van een aantal handelscontracten mag als beloning een gratis stap gereisd worden: zo kunnen ook de niet-reislustige ontdekkingsreizigers een beperkt aantal steden aandoen, en van de aldaar aanwezige voordelen profiteren. Maar thematisch voelt het niet helemaal goed om in de voetsporen van een groot ontdekkingsreiziger te treden en daarbij amper te reizen…
x
x
Bovendien, een speler die geen van zijn opdracht-steden heeft bezocht, en ook nog eens niet in Beijing terecht is gekomen, mist wel een heleboel punten ten opzichte van de spelers die dat allemaal wel netjes voor elkaar hebben. Ook geven de stad-acties, waarvan alleen de spelers gebruik mogen maken die in die stad een handelspost hebben opgericht, de spelers wel enorm veel extra mogelijkheden: die wil je niet allemaal missen! Het allerbest is dus een gezonde mix van strategisch reizen, en handelscontracten vervullen. En het leuke van Marco Polo is dat het spel steeds blijft trekken om eens iets nieuws uit te proberen!
© 2015 Barbara van Vugt

Marco Polo, Daniele Tascini & Simone Luciani, 999 Games/Hans im Glück, 2015 - 2 tot 4 spelers vanaf 12 jaar, 20 minuten/speler
Er is iets met dit spel wat me tegenstaat. Is het de discrepantie tussen reizen en opdrachten vervullen? Ik kom er niet uit
x
x
x