xxxx

Ticket To Ride
pagina 2
x
x Op deze manier kan een speler worden dwarsgezeten bij het voltooien van een opdracht voor een route, als een andere speler toevallig of bewust, als hij de opdracht vermoedt, een verbindende schakel in die route met zijn eigen trein heeft geclaimd. Gelukkig zijn er een aantal verbindingen dubbel uitgevoerd, hier mag echter alleen bij 4 of 5 spelers van gebruik gemaakt worden. Aan het eind wordt er nog een bonus van 10 punten vergeven voor de speler die met zijn treinen de langste keten heeft weten te maken.
Eigenlijk is elke speler in zijn beurt bezig om zoveel mogelijk kleurkaarten voor een eigen route te verzamelen, en veel minder om een ander dwars te zitten. Dit laatste gaat namelijk wel door een verloren beurt ten koste van je eigen expansie en vervulling van je routeopdracht. Slechts in een enkel geval is een speler bereid om ergens een stokje voor te steken, met de kans dat de andere spelers hier van profiteren door in hun eigen beurt gewoon door te kunnen bouwen.
x
Alan R. Moon schreef als co-editor vanaf 1979 voor The General, een blad voor serieuze spelers, meer specifiek wargamers. Dit blad werd uitgegeven door Avalon Hill, die diezelfde wargames ook op de markt bracht. Alan had daar tussen alle serieuze artikelen, beschouwingen, varianten, strategieën en tabellen met kansberekeningen een column ‘The Asylum’ geheten, waar hij op lichtvoetige wijze de hobby belichtte. Gaandeweg raakte hij zodanig gefascineerd door die hobby, dat hij op een gegeven moment ook zelf spellen ging ontwerpen. Van zijn hand is het legendarische Elfenroads, later opnieuw uitgegeven als Elfenland. Met Airlines uit 1990 zien we het begin van een trend: een speelbord met een kaart van de Verenigde Staten. De spelers claimen routes, die ze met kaarten uitspelen; de setting is de luchtvaart. Met aandelen in de verschillende maatschappijen kunnen de scores worden opgevijzeld. In Union Pacific (1999) wordt de achtergrond naar de spoorwegen verplaatst, maar ook hier moeten met wat regelwijzigingen de spelers door middel van kaarten routes claimen. Nu, vijf jaar later, ligt er Ticket To Ride. Treintjes bekoren Alan blijkbaar wel, want hij heeft het in dit spel weer als onderwerp genomen. En ook hier moeten we op een kaart van de VS door het uitspelen van kaarten routes claimen om zo aan onze punten te komen. In Ticket To Ride is de gemakkelijksheidsgraad zo nog een graadje verder opgevoerd; de doos vermeldt dan ook ‘vanaf 8 jaar’.
x
x
x
x
x
x
Het speelbord ziet er een beetje kinderlijk uit; door de kleuren van de routes en de diktes ervan lijkt het een beetje op een verzameling stoepkrijtjes. De rand van het bord met daarop de puntenlijst daarentegen is zeer mooi en gedetailleerd uitgevoerd; in een van de horloges schijnt als een soort weerspiegeling de diverse bestemmingen, en wat radertjes door. Maar ook de wagonkaartjes zijn van een veelkleurige schoonheid.
De veelspeler zal met Ticket To Ride niet aan zijn trekken komen, daarvoor biedt het te weinig tactische mogelijkheden; maar voor mensen die zo af en toe een spel willen spelen dat niet al te moeilijk is, is Ticket To Ride zeker geschikt. Voor 2 spelers is een aanpassing van de regels noodzakelijk om de kaartenverzameling binnen de perken te houden; bovendien moet de invloed van de bonuskaarten enigszins worden teruggedrongen.
x
x
x Het is overigens wel de vraag wat Alan Moon met wéér een vereenvoudiging van zijn eigen treinenspel heeft gewild (zie kader). Krijgen we straks met ‘My First Train’ een nóg eenvoudiger spel van zijn hand voor spelers vanaf 4 jaar? Overigens zou voor de Nederlandse markt de titel Ticket To Ride met een knipoog veranderd kunnen worden in ‘Oost West, Station Best’.
x
Als laatste moet nog worden gezegd, dat er in de uitbreidingsdrift die door spellenland waart, al een nieuwe kaart voor Ticket to Ride op stapel staat, die de setting van de VS naar Europa brengt. Nu we toch op dreef zijn, mogen we vast al wel een suggestie voor de titel geven om deze wat al te gemakkelijke uitbreidingstrend te benoemen: ‘All Aboard’?
© 2004 Richard van Vugt

Ticket To Ride, Alan R. Moon, Days of Wonder, 2004, 2 tot 5 spelers
x
x
x
x