xxxx xxxx

Roma
Auteur: Stefan Feld
Uitgever: Queen Games
Jaar: 2005

recensie door
x
Tussen twee spelers worden grote schijven met oplopende dobbelogen gelegd; er is geen misverstand mogelijk in dit spel: er gaat gedobbeld worden! En het gaat om punten, hoewel de blurbtekst ons wil doen geloven dat het om de macht in Rome gaat. In ieder geval worden we bewapend met kaarten; en met het uitspelen van diverse kaarten en combinaties proberen we ons vooropgestelde doel te bereiken: zoveel mogelijk punten in lauwerkransen behalen.

We beginnen met een kaartenhand van vier, kiezen er twee uit, en geven de andere twee aan de tegenstander, waarbij de keuze is achter welke ogen de kaarten worden gelegd. Ook overwinningspunten hebben we al, tien in getal, maar we moeten er bij het begin van elke beurt zoveel afgeven als er ontbrekende kaarten in onze rij zijn; bij de eerste beurt dus al meteen twee.
x
In een beurt wordt eerst met drie dobbelstenen gegooid; de worpen kunnen worden gebruikt om uitliggende kaarten behorend bij een worp te activeren (gebouwen of personen), of geld of kaarten te pakken door een of meer dobbelstenen bij deze schijven te leggen. Een speler krijgt net zoveel geld als er ogen op de dobbelsteen (of stenen) gegooid zijn en op het geldschijfje zijn gelegd.
Om een kaart uit de hand op tafel te leggen (bouwen) hoeft geen dobbelsteen te worden gebruikt, het kost alleen geld; dit verschilt per kaart en staat linksboven op de kaarten aangegeven. Als alle zes de plekken bezet zijn, mag een kaart worden overbouwd; de betreffende kaart gaat naar de aflegstapel.
x
x
Alle kaarten hebben speciale acties, en om die te activeren is soms een extra dobbelsteen nodig. Meestal betekent de actie dat een kaart van een tegenstander wordt aangevallen, - de kaarten hebben ieder een eigen verdedigingswaarde - of dat een tegenstander een overwinningspunt moet overhandigen. Al deze informatie staat op de kaarten in pictogrammen uitgebeeld.
Uit onderzoek bij bewegzwijzering is echter gebleken dat de begrijpelijkheid van pictogrammen in z’n algemeenheid al gauw ophoudt bij de iconen voor wc en uitgang. Van hieraf gaat het snel bergafwaarts met de begrijpelijkheid, en in dit spel is het al niet anders. Hierdoor moet er toch vaak naar de spelregels worden gegrepen om het zoveelste obscure plaatje in tekst verduidelijkt te krijgen. Dat is niet het geval in de Duitse versie die ‘Revolte in Rom’ heet. Hier staat alles in tekst op de kaarten, en dat is wel zo handig, hoewel het uit het oogpunt van kosten wel begrijpelijk is dat niet elk land z’n eigen kaartenset heeft.
x
Het spel kan snel uit raken als een van beide spelers een gelukkige beginhand heeft en bijvoorbeeld met een mercator de lauwerkransen van de ander leegkoopt. Of in een ander geval, als een speler een forum heeft uitliggen. Dit forum maakt het namelijk mogelijk om, wanneer geactiveerd, met de overige ongebruikte ogen van andere dobbelstenen, lauwerkransen uit de voorraad te krijgen. Maar vaak gaat het spel heen en weer, er kan bijvoorbeeld een centurio worden gespeeld die de tegenoverliggende kaart aanvalt; gooit de speler hoger dan de verdedigende waarde, dan wordt de personen- of gebouwenkaart weggenomen, en dit kan evengoed het forum zijn!

Het spel eindigt als de lauwerkransen (punten) van een speler op zijn; dan heeft de ander gewonnen; of wanneer alle lauwerkransen uit de voorraad op zijn, waarna de speler met de meeste punten in lauwerkransen heeft gewonnen.
Dat dit spel het zoveelste opgeplakte en bijna platgetreden thema over Rome betreft, mag de pret ditmaal niet drukken. De illustraties op de kaarten zijn zeer fraai en dragen voor een groot deel bij aan de sfeer van het spel en onze voorstelling van het leven in het oude Rome. In dit kader moet de naam van de illustrator beslist even genoemd worden: Michael Menzel. Helaas is in de internationale versie deze vermelding komen te vervallen. Dus nog maar een keer: Michael Menzel! De verveelde, ietwat verwijfde of ook onberekenbare blik van de dikbuikige consul(kaart) is een genot om naar te kijken!

Hoewel de informatie op de doos stelt dat het voor speler(tjes) vanaf 8 jaar is, moet door de vele uitspeelmogelijkheden van en de informatie op de kaarten een ondergrens van 10 jaar worden aangehouden.

'Roma' heeft een sfeertje zoals we dat in ‘Jambo’ ook kennen: gezellig bezig met schijfjes, leuke kaartjes uitzoeken om de ander te dwarsbomen, lekker luchtig en toch net genoeg gekruid om het interessant te maken. En dobbelen, dat deden ze in het oude Rome ook heel fanatiek!
© 2006 Richard van Vugt

Roma, Stefan Feld, Queen Games, 2005 - 2 spelers vanaf 10 jaar, 30 tot 45 minuten
x
x
x