Ergens, verborgen door het dichte loof van oude, statige bomen, staat de gerenommeerde Spellen-Bedenkschool; de imposante oprijlaan is omzoomd met een buxushaag in de vorm van de Kramerlijst. Aanmelden is niet mogelijk, kandidaten moeten er speciaal voor op zoek, en de zoektocht maakt deel uit van het leerproces. Eenmaal aangekomen maken ze deel uit van een selecte en ambitieuze groep, waarvan er aan het eind van de leergang maar weinig van over zullen zijn gebleven.

De dag wordt begonnen met een duik in de Frisse Ideeënpoel; afgedoucht wordt er met Verbindende Elementen. Ongelukkige uitvallers krijgen een extra les met als thema: ‘Hou Vol!’ Reguliere vakken behandelen ‘Dobbelstenen en Blokjes’, en in het algemeen staat geld en roem er in hoog aanzien. De docenten dragen Romeinse toga’s of Piratenkostuums; een enkele dissident heeft zijn haar paars geverfd of houdt de kleding op een veilig zwarte kleur. Geloofsgenoten treffen elkaar in een tussenuur op de speelweide achter de houtwerkplaats. Aan de poort staan pushers van AmeriTrash hun plastic uit te venten - de kandidaten lopen er haastig langs.

Verspreid door het gebouw hangen tegelwijsheden als ‘Iedereen Doet Mee’ of ‘Spelen is Leren’. Je doet goed je best, en na een taai examen en het voltooien van je eindwerkstuk ben je geslaagd. Je mag een tegeltje uit het gebouw meenemen, als je er een nieuwe voor in de plaats hangt. Je neemt het mooie ‘De Start Is Het Begin’ van de muur, en hangt er het studentikoze ‘Een Spel Duurt een Tijd, een Speler Verduurt het niet Altijd’ voor terug. En daar sta je dan, met je SpellenDiploma. Keurig opgeleid, met flink wat ambitie, en een hoop ideeën. Wat zul je eens gaan doen: de Romeinen bij de kop nemen, de handelsgeslachten, of iets actueels, iets met het opwarmend milieu? De invloed van je mentor laat zich echter gelden: je neemt een historisch element, waarin analoog aan je eigen situatie, nieuwe horizonten ontsloten worden: de vele fameuze ontdekkingsreizen.

Geld! Stom! De spelers moeten geld kunnen verdienen; we geven ze aan het begin alvast een klein bedrag. Verder moeten ze via de handelshuizen aan geld komen, door er schepen van overeenkomstige kleur bij te leggen. O, nog niet gezegd? De schepen kosten natuurlijk geld, maar hebben ook zo hun eigen kleur om bi de betreffende handelshuizen en ontdekkingsreizen aan te leggen. Als laatste tonen de scheepskaarten een cijfer, dat de capaciteit van hun scheepsruim aangeeft. Deze capaciteit komt terug op de handelshuizen en bij de expedities, waar ze, vele kleintjes maken een grote, kunnen worden ingezet.

De handelskaarten kosten ook weer geld, maar niet zoveel: een geld, voordat ze door de inzet van eigen schepen geld kunnen gaan opleveren; een etalage van vier kaarten lijkt voldoende, met een blinde stapel ernaast. Wanneer een handelskaart wordt gespeeld, wordt deze met eigen schepen tot de maximum capaciteit ‘bevoorraad’: de scheepskaarten worden onder het handelshuis gelegd.

Ook leuk: de spelers krijgen drie speciale kaarten gedeeld waarmee ze bijvoorbeeld een schip uit de etalage alvast kunnen bespreken, als ze er in hun beurt nog niet het geld voor hebben om het te kunnen betalen. De twee andere kaarten geven de mogelijkheid om aan een expeditie deel te nemen met een afwijkende kleur schip. En echt tactisch maken we het af met een opdrachtkaart: de spelers hebben nu verschillende belangen aan hoeveel expedities, en met hoeveel schepen ze er deelnemen.

Zo! Dat viel allemaal nog best mee! Een geslaagd spel!

Wat? Onoverzichtelijk? Een hoop gedoe? Valt wel mee toch? Wat ging er dan mis? Alle elementen zaten er toch in, en zelfs rijkelijk?

Na het opzetten van het spel ligt de tafel bezaaid met kaarten en kaartjes; de ruimte die alles inneemt komt in de buurt van de omvang van een spelbord van het inmiddels failliete Eagle Games, bekend van mammoetuitgaven met spelborden als billiardtafels. Het overzicht is vooral tegen het eind van het spel zoek, als er veel schepen bij de expedities liggen; welke is al vol? We hebben er de grote geldstukken op gelegd om dit aan te geven, maar het is extra informatie bovenop de vele kleuren en subtiele kleurtjes van het spelmateriaal; alles bij elkaar lijkt het wel een parkietenkooi!