xxxx

Mesopotamië
pagina 2
x
Hiervoor vaardigen we een aanhanger af, die het offer naar de tempel brengt. Hem of haar zien we niet meer terug, want na het offer is deze zó in de ban van de Here Heer geraakt, dat we hem voor de tijdsduur van het spel zijn kwijtgeraakt aan bijbelstudie en gebed: het speelstuk wordt van het bord genomen maar is nog wel beschikbaar voor bevolkingsaanwas en kan op deze manier weer terug in het spel komen. De mannavoorraad wordt aangepast en de cyclus van stenen sjouwen en manna verdienen kan opnieuw beginnen.
De grondstoffen zijn beperkt; elke keer als er een bos- of steentegel wordt ontdekt en aangelegd, wordt er net zoveel van die soort op de tegel gelegd als er spelers zijn. Iedereen zal zich met volle overgave op het ginnen van deze grondstoffen storten, totdat de zaak is uitgeput en er behoefte is naar hout of steen van nieuwe tegels. Een speler zal een nieuwe tegel dààr aanleggen, waar hij er vanuit zijn positie op het bord gemakkelijker kan komen dan zijn rivalen.
x
Het bouwen van een heiligdom vergt een steen en de aanwezigheid van twee aanhangers. Aan het eind van een beurt vergroot dit heiligdom de mannavoorraad met 1 als er tenminste een eigen aanhanger bij een eigen heiligdom staat. Bij het ter kerke gaan bij de buren is de vereiste om er twee aanhangers te hebben staan.
De kaart die als actie in een beurt kan worden gepakt, geeft extra mogelijkheden in een beurt: extra bewegingspunten, extra bevolkingsaanwas (een tweeling!), een teleport, inzage in het nieuw te ontdekken land, en nog zo wat.

x
Omdat we over niet genoeg mankracht beschikken om alle taken snel en efficiënt af te handelen kunnen we besluiten om twee aanhangers bij een hut onbeschermd te laten vrijen, waardoor er, het is een vruchtbaar volkje, direct een aanhanger bij komt die we de volgende beurt natuurlijk meteen alle volwassen taken zoals stenen sjouwen of hout kappen laten uitvoeren - van het autowassen is ie gezien de staat van beschaving nog even vrijgesteld.
De hutten die gebouwd worden, zijn niet alleen voor de bevolkingsaanwas belangrijk, maar nog belangrijker leveren ze de offerfiches waarvan we er een naar keuze onder een nieuw gebouwde hut mogen schuiven. We moeten dus vier hutten bouwen om alle offerfiches te kunnen onderbrengen.
Zo lopen we van links naar rechts en hot naar her over een uitdijend landschap, hier een hout oprapend, daar een steen jattend, maar alles voor het goede doel, totdat een speler als eerste de laaste van de vier offers aan de tempel heeft geleverd.
Mesopotamië is geen Siedlervariant, geen 'Tikal', geen 'Neuland' en geen 'Roads & Boats', al vaart het rakelings langs dezelfde koers. Daardoor is het geen uitermate origineel, maar wel een goed speelbaar spel. Het ziet er fris uit, het speelt lekker vlot, heeft hoegenaamd geen 'down'tijd doordat spelers (zoals bij 'Tikal') iets langer moeten nadenken dan wenselijk is, nee, alles loopt hier op rolletjes.
Alle spelers kunnen zien hoeveel fiches en van welke waarde er geofferd zijn, en het laatste fiche van een speler dat nog geofferd moet worden geeft al enig inzicht in wie er zou kunnen gaan winnen. Maar dan zijn er nog de kaarten! Het zijn deze kaarten die voor een lichte onbalans zorgen maar die er begrijpelijkerwijs in zijn gestopt: anders zou het spel wat al te voorspelbaar en misschien wel berekenbaar geworden zijn.
'Mesopotamië' is hoe dan ook een zeer toegankelijk spel van minder dan een uur, metwelk de oorspronkelijk zwaarder bedoelde hoek van Phalanx een nieuwe weg ingeslagen lijkt te zijn. En dat goddelijke lichaam op de doos: zie ik het goed, is het sixpack uit de eeuwigdurende mode en moeten we nu voor een tenpack gaan trainen? O mijn god!
© 2005 Richard van Vugt

Mesopotamië, Klaus-Jürgen Wrede, Phalanx Games, 2005 - 2 tot 4 spelers

x
x
x