xxxx

Lost Valley
Auteurs: Roland & Tobias Goslar
Uitgever: Kronberger Spiele
Jaar: 2004


recensie door

x
Twee tot vier ontdekkingsreizigers stellen zich tot doel een verborgen vallei te verkennen. Dit verlangen wordt niet in de eerste plaats gevoed door een wetenschappelijke nieuwsgierigheid, maar wel door goudkoorts. In eerste instantie is men slechts gewapend met een rugzak met wat voedsel, hout, graafgereedschap en de broodnodige hartversterking in de vorm van whisky. Iedereen begint in het basiskamp, waar een handelspost gevestigd is waar je te allen tijde terug kan komen om het in de vallei ontgonnen goud uit te geven aan paarden, karren, boten, hengels en verder alles wat een ontdekkingsreiziger maar nodig kan hebben. Het bord wordt naarmate het spel vordert vergroot door het aanleggen van ruitvormige tegels, het handelsmerk van de broers Goslar. De spelersfiguren bewegen steeds langs de zijden van de ruiten.
x
Op de ruiten staan verschillende landschappen afgebeeld, al dan niet voorzien van symbolen: rivier, bos, berg en toendra. Op bostegels kan men hout hakken, op tegels waarop een vis (riviertegels) of wild (bos- en toendrategels) staat afgebeeld kan voedsel vergaard worden, en verder is er vooral veel goud te vinden. Op veel van de tegels staat een groene of grijze cirkel afgebeeld met een getal erin; dit geeft aan hoeveel grijze of groene goudfiches er op deze tegel neergelegd moeten worden. Groene fiches verbeelden riviergoud en leveren 1 of 2 goudklompjes op (afgebeeld op de achterzijde), en de grijze fiches staan voor berggoudaders en zijn 3 of 4 goudklompjes waard. Nu draait het spel voornamelijk om dit goud. Allereerst kan het gebruikt worden om bij de handelspost de uitrusting uit te breiden, maar, niet onbelangrijk, de winnaar van Lost Valley is degene die er met het meeste goud weer uit weet te komen!
x
Nu ligt dat goud niet zomaar voor het oprapen. Voor het winnen van riviergoud is de aanwezigheid van water vereist; als de fiches al aan het water liggen is dat mooi meegenomen, dan mag de passerende goudzoeker de fiches meenemen tegen de prijs van één voedselmarker per fiche. Is er nog geen water aanwezig, dan moet er eerst nog een geul gegraven worden van de rivier naar de locatie van het goud, dat kost een hout per te overbruggen tegel. De goudaders zijn nog bewerkelijker om te plunderen, maar deze grijze fiches leveren dan ook meer goudklompjes op. Allereerst moet er een mijn gebouwd worden, dat kost meteen al een gereedschap, een voedsel en een hout. Vervolgens moet het goud nog gedolven worden, dat kost een voedsel en een hout per goudfiche.
x
Dat klinkt simpel genoeg, maar het wordt allemaal gecompliceerd door het feit dat er per beurt slechts één actie mag worden uitgevoerd, voor of na het bewegen van de spelersfiguur. En echt alles telt als een actie: het houthakken, vis vangen, goud winnen, mijn bouwen, geul graven et cetera. Dus per beurt krijg je maar heel weinig gedaan, en dat terwijl er overal kapers op de kust zijn! Nadeel is namelijk dat een gebouwde mijn of een gegraven geul ook door de concurrent gebruikt kan worden; van eigendomsrecht heeft men nog nooit gehoord in deze vallei!
x
Ook aan de beweging zitten allerlei restricties: er mag slechts één stap over land bewogen worden, of twee wanneer de spelersfiguur langs de rivier blijft lopen. Deze rivier mag niet zomaar overgestoken worden, dat kan alleen bij de doorwaadbare plaats bij het basiskamp. Zodoende is het een heen-en-weer geloop van jewelste om alle delen van de vallei te kunnen bereiken, want in principe loopt de rivier door het midden van de vallei en zijn aan beide zijden van de rivier interessante dingen te ontdekken. Wanneer een speler bij het bewegen de rand van het bord bereikt, oftewel onontdekt terrein, wordt de bewegingsbeurt meteen beëindigd en mag de speler nieuwe tegels aanleggen die vanaf een blinde stapel getrokken worden. Allereerst wordt de rivier verlengd met een watertegel, en vervolgens worden er landtegels aangelegd totdat de lege ruimte geheel is opgevuld.
x
x
x