xxxx

Kahuna
Auteur: Günter Cornett
Uitgever: Kosmos
Jaar: 1998

recensie door
x
Een exotische eilandenreeks is de setting van dit sfeervolle tweepersoonsspel. Twee priesters vechten om de heerschappij over in totaal twaalf eilanden, en het is weer het oude liedje: er kan er maar een winnen. Op een mooi geïllustreerd bord leggen de spelers na elkaar verbindingsstaafjes die door middel van al even mooie (maar wat dunne en dus slappe!) kaartjes in het spel worden gebracht; de Priester van de Zwarte Hand zwarte staafjes, de Priester van de Witte Hand witte; de tegenstelling kan niet groter zijn en zal dus waarschijnlijk aan de basis van het fictieve conflict liggen. Elk eiland heeft een verschillend aantal verbindingen met andere eilanden; wanneer een meerderheid van eenzelfde kleur met dit eiland is verbonden, wordt er een machtssteen op gezet. Bij een drietal verschillende waarderingen wordt gekeken
wie het meeste aantal machtsstenen heeft; het totaal van deze score levert de winnaar op.
In hun beurt spelen de spelers naar believen een aantal (of geen) kaarten uit, en trekken er een na van een etalage van drie openliggende kaarten, of pakken er een van de blinde stapel. Van elk eiland zitten er twee kaarten in de stapel; om een meerderheid van verbindingen met dat eiland te maken mag je ook kaarten gebruiken die de naam van een aangrenzend eiland dragen: een kaart van Elai kan ook voor Bari worden aangelegd, of voor Iffi, omdat beide eilanden aan Elai grenzen. Dit lijkt allemaal heel erg recht-toe-recht-aan, maar let op: hier komen de details!

Op het moment dat een van de spelers een meerderheid op een van de eilanden haalt door het plaatsen van een staafje, mag hij er een machtssteen op zetten, maar tegelijkertijd moet de andere speler al zijn staafjes die met dit eiland zijn verbonden weghalen. Dit kan ervoor zorgen dat deze speler hierdoor de meerderheid verliest op een ander eiland, waar hij dan zijn machtssteen verliest. Door een goed uitgespeelde reeks van kaarten kan dit tot een kettingreactie leiden, waardoor er soms meerdere stenen van jezelf bijkomen en bij de ander afgaan. Sommige eilanden zijn moeilijker te behouden, met name de eilanden in het midden; terwijl de eilanden aan de rand een relatieve vrede kennen omdat ze weinig van partij wisselen.
x
x
x