xxxx xxxx

Hansa Teutonica
Auteur: Andreas Steding
Uitgever: Argentum Verlag
Jaar: 2009


recensie door

x
In Hansa Teutonica proberen de spelers hun handelaren en kooplui zo pienter mogelijk op diverse handelsroutes op de kaart te plaatsen waarmee ze punten kunnen krijgen. Dat doen ze door complete routes op te zetten of handelsposten op te richten, waarmee ze bij gelegenheid ook hun eigen capaciteiten kunnen uitbreiden. Hierdoor hebben ze dan, soms tijdelijk maar je kunt niet alles hebben, een streepje voor op de directe concurrent, de medespeler.
x
Die capaciteiten staan mooi overzichtelijk op een spelersbordje, verbeeld als secretaire. Daarop is bijvoorbeeld het aantal uit te voeren acties zichtbaar, in het begin twee. Een van die acties kan het inzetten van een handelaar -blokje- of koopman -schijfje- op een route zijn. Voor het inzetten van twee speelstukken is een speler in het begin van het spel meteen klaar met zijn beurt. Lekker snel spel! Volgende speler!
x
x
Wanneer een handelsroute tussen twee steden vol is, kan een speler er met een actie voor kiezen om in een van de twee steden een handelspost op te zetten. Hij doet dat  door een van zijn speelstukken uit de route te pakken en die in de stad te zetten, waar ruimte is voor een tot vier spelersstenen.  Op deze manier kan een handelsnet tussen steden worden opgezet, dat aan het eind van het spel voor punten zorgt. Punten krijgt een speler ook wanneer deze route nu door anderen of hemzelf wordt volgemaakt, vanwege de aanwezigheid van de handelspost. In de steden heerst echter strikte hiërarchie: de laatste die er een handelspost heeft gebouwd, heeft de meeste rechten en claimt de punten!
c
Maar twee acties is wel wat weinig! Hoe kan dat meer worden? De ontwikkeling naar meer acties is op het spelersbordje afgedekt met blokjes en schijfjes. Elke keer wanneer de handelsroute tussen Göttingen en Quedlingburg is volgemaakt met stenen, heeft een speler de mogelijkheid om zijn acties verder te ontwikkelen door er een blokje af te halen. Zo, nu heeft ie al drie acties! En wanneer een speler flink zijn best doet, kan ie wel tot vijf acties per beurt uitvoeren!
x
De rest van de spelersstenen verdwijnt bij een volle route naar de voorraad en moeten er met een aparte actie weer worden uitgevist. In het begin krijgt een speler er telkens drie terug maar ook deze actie kan worden ontwikkeld door een specifieke route op het bord vol te maken en voor ontwikkelen te kiezen.
x
Tussen de steden Coellen en Warburg ligt een bonuspuntentrack; wanneer een speler deze heeft volgemaakt kan hij ervoor kiezen om hier een koopman op te leggen. Dit schijfje -dus geen blokje!- moest dan al wel deel van de route zijn, en de te bezetten kleur op de bonustrack moest al eerder op de secretaire ontwikkeld zijn. En dat doet een speler dan weer op een ander deel van een handelsroute! En aan meer schijfjes komt een speler door te... ontwikkelen, juist, maar wel weer ergens op nóg een andere route!
x
Op deze manier worden tijdens het spel punten verzameld en de condities om aan het eind van het spel extra punten te scoren in meerdere of mindere mate vervuld.
x
x
x
x
Het spel eindigt onder een van drie condities en dit zorgt ervoor, dat de speelduur beperkt blijft tot anderhalf uur. Dit is nog niet echt kort, maar zoals met de meeste ontwikkelingsspellen moet de trein eerst onder stoom komen voordat ie gaat lopen. Daarom lijken de eerste zetten van het spel vrij identiek te verlopen: een run op de ontwikkeling van acties of het terughalen van spelersstenen. Een opgerichte handelspost op dergelijke ‘ontwikkelroutes’ is dan lucratief voor de speler die hier zijn prioriteit legt.
x
Door deze verschillende aandachtspunten zit dit spel aardig vertand in elkaar; een speler wil dit en een speler wil dat, en dat zorgt ervoor dat ie ‘dat’ even niet kan wanneer ie voor ‘dit’ heeft gekozen.
x
x
Er is genoeg ruimte om een eigen strategie te volgen: een groot netwerk uitzetten waardoor er aan het eind veel punten gescoord worden, of juist tijdens het spel veel scoren door telkens routes vol te bouwen waar een speler zelf handelsposten heeft staan. De Oost-West-route die voor de eerste speler zeven bonuspunten oplevert is minder aantrekkelijk omdat ie door andere spelers gemakkelijk te blokkeren valt; dan zijn de extra punten in die in Coellen te verdienen zijn een betere, snellere en dus gemakkelijkere investering. Omdat het blokkeren met een eigen steen van een handelsroute die al bijna door een andere speler is voltooid nadrukkelijk mogelijk is, is ook het wegjagen ingebouwd, en ook hier kan op gespeeld worden. De verdrevende mag zijn spelerssteen namelijk, samen met eentje uit de voorraad, op een aangrenzende route zetten, en als dat de bedoeling was, is deze route buiten de eigen beurt alweer vol!
x
Steding lijkt als handelsmerk het goochelen met blokjes te hebben: het vernuftige ‘Kogge’, en het listige ‘Macht und Ohnmacht’ zijn hiervan eerdere voorbeelden. Ook in ‘Hansa Teutonica’ zijn we met blokjes - en schijfjes - in de weer. Dat we tegen een historische achtergrond spelen is wel fijn maar dondert natuurlijk niet. Zo voelt het ook niet; blokjes blijven blokjes, en dus is dit een vrij abstract spel waar je van moet houden. Maar in tegenstelling tot andere blokjesspellen blijft de structuur op de achtergrond, en in plaats van gehinderd te worden door een mechanisme wordt de spelers een palet aan mogelijkheden geboden waar ze naar believen uit kunnen kiezen. Deze vrijheid van handelen, en daardoor het kunnen volgen van een eigen strategie, maakt het spel interessant. Op de hamvraag of ‘Hansa Teutonica’ een leuk spel is, kan een kort antwoord volgen dat toch nog lang wordt: ja -al moet er ook weer niet al teveel gewicht worden toegekend aan de hype die na verschijnen is ontstaan. We gunnen je het succes Andreas, maar we weten wat je nog meer voor ons in de kast hebt liggen!
© 2010 Richard van Vugt

Hansa Teutonica, Andreas Steding, Argentum Verlag, 2009 - 2 tot 45 spelers vanaf 12 jaar, 45-90 minuten


x
x
x