Bovendien krijgt deze speler nog twee kaarten (blind) van de stapel. Komt na het bewegen een figuur uit op een vakje met een ander speelfiguur, schuift hij gewoon een plaatsje door, wat tot verrassende resultaten kan leiden. Indien een spelersfiguur zoveel beweegt dat hij van een landtegel afloopt wordt er gelijk van de geschudde stapel blind een nieuwe gedraaid en aangelegd, en loopt de figuur het resterende aantal plaatsen verder. Spannend moment, want wellicht komt een figuur dan op een plek uit die nou net tot de mindere van het ontdekkingsreizen gerekend moeten; het moeras, of, erger, tussen de wolven. Gelukkig behoort een bezoek aan het aan lieftallig dorpje ook tot de mogelijkheden; wat het verplaatsen de volgende beurt vergemakkelijkt.

Na het verplaatsen mogen de spelers kaarten bijpakken afhankelijk van het type dat uitgespeeld is: twee bij brons, ééntje bij zilver, en helaas niks na het uitspelen van een gouden setje. Komt hij uit op een veld met een puntenfiche, mag deze in de schatkist worden gestopt, en vindt er een waardering plaats (nadat iedere speler zijn kaarten heeft uitgespeeld). Wat er gebeurt bij een waardering? Afhankelijk van het aantal spelers krijgt men nieuwe kaarten. De speler vooraan (niet noodzakelijk diegene die waardering veroorzaakte) krijgt er altijd drie van de stapel, en mag beslissen - zonder ze te bekijken -hoeveel hij er op hand neemt, en hoeveel hij er als punten in zijn schatkist stopt. De speler op de laatste plek krijgt altijd twee kaarten, maar moet deze alle twee op hand nemen. En dan is het op naar de volgende ronde!

De laatste ronde wordt gespeeld als één van de spelers het strand op het eindveld (het strand) weet te bereiken. Dit levert nog een laatste bonusfiche op. Nog een laatste waardering, en dan is het punten tellen die hopelijk in de schatkist terecht zijn gekomen. De speler met de meeste punten wint!

Als liefhebber van het hedendaagse bordspel,  is wel men wel wat gewend als het gaat om het thema, wat al gauw het predikaat ‘opgeplakt’ krijgt. ‘Gisborne’ maakt het echter wel erg bont. Het thema is er dit geval naast geplakt, zeg maar. Het is meer een race door een - dat moet gezegd - fraai weergegeven landschap. Keuzes bestaan uit het kiezen van de juiste setjes kaarten, om zo uit te komen waar men wil, en na het waarderen hoeveel kaarten men op de hand wil nemen. Een spel dat bedoeld is voor het familiesegment, de lichtere kost zeg maar. De fraaie vormgeving zit de spelers hier wel wat in de weg; als je precies uit wil tellen waar je met je drie gouden ballonkaarten uit zal komen, dan zijn de spelfiguren net iets te groot, en hebben met name kinderen de neiging het vingertje er bij te gebruiken om de stappen uit te tellen, wat weer de bedoeling verraadt...