xxxx xxxx

Colonia
Auteur: Dirk Henn
Uitgever: Queen Games
Jaar: 2009


recensie door

x
Beste mensen, luister niet naar die moderne flauwekul: het kapitalisme is niet dood en zal voorlopig ook niet sterven. Het beste bewijs hiervoor vinden we in de resultaten uit het verleden, in het Keulen uit de Middeleeuwen bijvoorbeeld, waar rijke families ernaar streven om nog een ietsje rijker te worden dan ze al zijn. Dat lukt best aardig, al moeten ze er wel wat voor doen. Als speler lopen we een tijdje stage bij ze, en mogen de belangrijke beslissingen voor een week of zes uit hun naam uitvoeren. Zijn we net zo goed als hunnie?
x
Op een groot (groot!) speelbord zijn de activiteiten van de week samengebald, van maandag wasdag tot de zondagse kerkgang; in totaal de gebruikelijke zeven dagen per week. Deze dagen worden per ronde doorlopen, waarbij de maandag een beetje een regeldagje is om de nieuwe week voor te bereiden. Maar op dinsdag gaat het dan gebeuren: in de stadsraad wordt de hiërarchie bepaald; in spelerstermen heet dat wat normaler: de bepaling van de spelersvolgorde. Op woensdag worden er op de markt grondstoffen ingekocht, die op donderdag bij de handwerkers zonder omhaal of tijdverlies tot producten worden verwerkt, want deze producten moeten de volgende dag, vrijdag, worden verscheept. Zaterdag is betaaldag, en op zondag worden er van het verkregen geld allerhande relikwieën gekocht. Na de zesde week is de waarde van deze relikwieën bepalend om zich de succesvolste familie te mogen noemen.
x
Elke speler beschikt over een variabel aantal (bij vier spelers dertig) familieleden die hij bij de verschillende locaties kan inzetten. Bij de stadsraad kiezen de spelers eerst een kaart uit hun hand, om aan te geven met hoeveel leden ze vertegenwoordiging in de raad willen nemen. De speler met de meeste familieleden wordt startspeler gedurende die week, en de volgorde gaat verder volgens inbreng van familieleden.
x
De spelers krijgen de ingezette familieleden per locatie/dag pas na de afhandeling van deze locatie een week later terug; ergens zwaar inzetten geeft dan meteen een handicap voor een volle week, omdat er elders minder kan worden ingezet. Bovendien is een speler verplicht om bij de stadsraad een familiekaart te spelen waarvan de minimuminzet drie, maar het maximum acht is. Die acht famlieleden kunnen hierna een week niet worden ingezet!
x
De spelersvolgorde is belangrijk om op de markt als eerste toe te kunnen slaan. Elke ronde wordt er een aantal grondstoffen uit een zak getrokken en op de kramen gelegd. Daar kunnen vaak mooie combinaties bij zitten die bij de handwerkers kunnen worden aangeboden ter verdere verwerking, maar soms wil een speler gewoon veel grondstoffen in een keer claimen. Wanneer hij dit doet, moet er een gelijk aantal familieleden op de kraam worden gezet. Deze familieleden zijn eventjes weg en kunnen niet meer worden gebruikt tot de volgende week.
x
Bij de gilden gaat het iets anders: hier ‘betaalt’ de speler die als eerste bij een gildehuis een blokje/familielid zet, slechts een blokje; een tweede speler betaalt twee, en zo verder. Tegelijkertijd levert hij er de grondstoffen, maar moet nog even wachten op de levering van de producten. Want het is niet gezegd dat aan alle vraag kan worden voldaan: aan het begin van de week is de productie op Polit Bureau-achtige wijze vastgesteld, maar deze kan door een dobbelsteen aan het eind van de inzetfase fluctueren. Spelers die boven de garantiestreep - een houten staafje - staan, zijn zeker van hun product; voor de anderen is het een spannend moment als de dobbelsteen wordt gegooid - welk gildehuis zal extra produceren?
x
Hierna lopen de spelers naar de kade, waar ze een blokje per beurt kunnen inzetten om er op een schip hun goederen te leveren. De schepen hebben verschillende compartimenten waar de gereserveerde ruimte voor de producten op staat aangegeven. Op maandag werd al bekend hoeveel schepen er op deze vrijdag zullen wegvaren, dus vaak wordt het dringen daar op de kade om de producten kwijt te kunnen spelen. De schepen worden van een blinde stapel getrokken, en komen uit vijf verschillende windstreken die evenzovele vreemde valuta hanteren.


x
Dat is een beetje lastig, zeker als de spelers op de zondag in het kerkwinkeltje gaan shoppen waar de relikwieën liggen uitgestald. Hiervoor worden ook verschillende valuta gevraagd, maar per relikwie wel telkens van een soort. Vijftien zuur verdiende Brugse guldens kunnen dan eindelijk omgezet worden in vijf punten, als een dergelijke relikwiekaart er ligt.
x
En verder gaat het: een nieuwe week, en dus een nieuwe ronde. Na de zesde week tellen de spelers de totale punten van de relikwieën , en wordt duidelijk wie er het beste familiemanagement heeft gevoerd.
x
x
De spelers vergaren grondstoffen die ze voor producten inwisselen die ze voor geld inwisselen die ze voor relikwieën inwisselen die punten opleveren; mag het zo samengevat worden? Meestal wordt in de hedendaagse spellen de ‘drieklapper’ gehanteerd: eerst dit doen om daarmee dat te krijgen, om tenslotte de punten te incasseren. In ‘Colonia’ wordt met vijf transities de worst wel heel erg ver voor de mond gehouden. De spanningsboog wordt hiermee danig verzwakt. Planning of opbouw is nagenoeg onmogelijk; daarvoor heeft elke fase teveel onzekerheden of ligt het doel te ver vooruit. ‘Colonia’ is ook een goed voorbeeld waarom wij mensen uit de dagelijkse sleur van alledag willen breken en er eens lekker op uit willen: alle dagen, en alle weken lijken namelijk op elkaar. Het spel zou er niet meer of minder van worden als er maar twee of drie weken zouden worden gespeeld. Voor weinigspelers duurt dit spel te lang en is het te complex; de gekruide speler daarentegen vindt hier weinig uitdaging en brengt deze tijd liever met een vleziger spel door.
x






Ja, het spel ziet er prachtig uit, en het is prima geproduceerd. En ook zit er een aantal leuke mechanismen in: dat ingezette blokjes pas een volgende ronde weer beschikbaar komen, en dat niet alle gildehuizen evenveel produceren, dat zit leuk in elkaar.
x
Dat er indruk wordt gemaakt in de breedte kan echter niet verhullen dat het spel weinig diepte heeft. Dat is jammer van de moeite. Een goed spel moet het in eerste instantie van de eenvoud hebben: eenvoudig van constructie, maar overdonderend in zijn mogelijkheden.
x
‘Colonia’ daarentegen is, ik zeg het met tegenzin, een gekunsteld en benedenmaats patchworkje en niet het meesterwerk dat het pretendeert te zijn. De sacrale rondgang komt imposant op gang maar struikelt bij de souvenirshop om de hoek, en haalt daardoor de beoogde eindstreep niet: de Schatkamer van de Keulse Dom.
© 2010 Richard van Vugt

Colonia, Dirk Henn, Queen Games, 2009 - 3 tot 6 spelers vanaf 12 jaar, 120 minuten


Vrij repetitief, geen ontwikkeling
Een onoverzichtelijke omzet-zevenklapper
Elke ronde hetzelfde zonder opbouw
Fraaie vormgeving, maar het meermaals omzetten van het ene stukje karton in het andere wordt al snel saai
x
x
x