xxxx xxxx

Amyitis
Auteur: Cyril Demaegd
Uitgever: Ystari Games / Hutter Trade
Jaar: 2007

recensie door
x
Amyitis, dochter van de koning der Meden, werd in 590 voor Christus koningin van Babylon. Ze kon echter slecht aarden in het dorre Babylon, en had heimwee naar haar groene thuisland, het huidige Noord-Iran. Haar man, koning Nebukadnezar, dol als hij was op zijn wonderschone vrouw, liet voor haar de beroemde hangende tuinen van Babylon aanleggen, die nog immer de lijst der wereldwonderen bevolken. En voor deze tuinen zijn wij in dit spel verantwoordelijk!
x
Het bord bestaat uit een rivier, en een grid van 4 bij 4 terrassen bedekt met fiches, waar de tuinen moeten komen te hangen. Aan ons de taak om de terrassen te irrigeren en te beplanten.
x
x
Dan is er nog een apart bord waarop een kamelenkaravaan rondreist en waar verschillende acties aan verbonden zijn. Iedere beurt mag je een actie uitvoeren, waarbij je de keuze hebt tussen een arbeider inhuren, de kamelenkaravaan verplaatsen of passen.
x
Er zijn vier soorten arbeiders, die willekeurig worden uitgelegd in zoveel groepjes van drie als er spelers zijn. De eerste arbeider uit ieder groepje is gratis, de tweede kost 1 talent, de derde kost 2 talenten. Wie een boer kiest, mag een blokje in een van de twee rijen met akkers plaatsen en het bijbehorende warenfiche uit de voorraad pakken. Met een kamelenhandelaar mag je een kamelenfiche pakken, en met een ingenieur mag je aan het irrigatiesysteem bouwen. Dit houdt in dat je een blokje in je kleur op een van de ‘watergolfjes’ naast een terras zet. Een terras geldt als ‘geirrigeerd’ als aan minstens één zijde alle golfjes bedekt zijn met blokjes. Ieder geplaatst blokje levert de eigenaar direct twee punten op.
x
x
Dan is er tot slot nog de priester: onder aan het bord zijn drie tempels afgebeeld die later in het spel speciale voordelen opleveren. Wie een priester heeft gepakt mag een blokje in een van de tempels zetten; was de tempel al vol, dan schuiven alle blokjes door zodat het eerstgeplaatste blokje uit de tempel geschoven wordt. Dit blokje gaat terug naar de eigenaar.
x

Het bewegen van de kamelenkaravaan kost een kamelenfiche per stap; de actie behorend bij de locatie waar de kameel stopt moet uitgevoerd worden. De verschillende mogelijke acties zijn:
- goederen verkopen aan de markt in ruil voor punten
- tegen betaling van het afgebeelde waar een blauwe kaart pakken, die iedere beurt 1 talent/2 talenten/ 2 talenten en 2 punten oplevert
- tegen betaling van het afgebeelde waar een roze kaart pakken, die onmiddellijk bij het bouwen 1-10 punten oplevert
- tegen betaling van het afgebeelde waar een gele kaart pakken, waarmee je in het vervolg de karavaan 2 of 4 stappen verder kan laten bewegen zonder extra kamelenfiches te hoeven betalen
- tegen betaling van de afgebeelde waar een geirrigeerd veld beplanten. Dit houdt in dat je een fiche naar keuze verwijdert van het grid, zodat de onderliggende wuivende palmen zichtbaar worden. De op het fiche afgebeelde punten en voordelen mag je pakken.

x
Er zit een addertje onder het gras: er zijn goedkope (1 waar) en duurdere (2 waren) planten. De goedkope ‘niveau 1’ planten mogen alleen op het laagste terras geplant worden. Voor terras 2 heb je een ‘niveau 2’ plant nodig, en voor terras 3 en 4 zelfs een ‘niveau 3’ plant. Gelukkig zijn er groene kaarten waarmee je de planten een niveau op kan waarderen. Tot slot is er nog de bewateringsbonus, die 1 of 2 punten bedraagt, en wordt toegekend aan de speler die de meeste blokjes heeft bijgedragen aan de irrigatie van het zojuist beplante veld.
x

Wie niks meer kan of wil doen, moet passen. Hij zet dan een blokje in zijn kleur in het pas-vak; iedere volgende keer dat hij weer aan de beurt komt (maar dus niks meer mag doen omdat hij gepast is) mag hij een talent pakken. Dit gaat net zo lang door totdat iedereen gepast heeft. Dit werkt in de hand dat zodra een speler gepast is, de rest meestal ook vrij snel past (nee, we gunnen elkaar niks!), wat voorkomt dat een gepaste speler uiteindelijk uit verveling naar de krant grijpt of, iets actueler, begint te SMSen met vrienden of geliefde.
Aan het eind van de ronde mag de speler links van de startspeler een blokje van zijn kleur in een tempel naar keuze zetten, en een neutraal, grijs, blokje in beide andere tempels. Vervolgens wordt bij iedere tempel een prijs uitgereikt aan de speler met de meeste en de op-een-na meeste blokjes, varierend van punten, geld of kamelen tot een extra boertje of het omruilen van een warenfiche.
De spelers mogen aan het eind van de ronde niet meer dan twee waren bewaren (tenzij ze een kamelenkaart hebben waarmee ze er vier mogen bewaren!). De startspeler schuift door, alle spelers met een blauwe kaart mogen hun inkomen pakken, en er worden nieuwe arbeiderskaarten neergelegd. Het spel gaat net zo lang door totdat er nog 3 (2 spelers) of 4 (3 of 4 spelers) onbebouwde terrassen over zijn. Dan worden er nog bonussen uitgekeerd voor het aantal verzamelde terrasfiches, en ongebruikte goederen zijn nog een punt waard. De speler met de meeste punten wint!
xx
x
x
Om te beginnen met de vormgeving: die laat wel wat te wensen over. Op het drukke kamelenkaravaanbordje is het kamelenfiche nauwelijks te zien. Tevens is de iconografie op de terrasfiches voor meerdere interpretaties vatbaar; een muntje betekent geld pakken, een muntje in een blauw vierkant betekent een geldkaart pakken, en hetzelfde geldt voor kamelen, en kamelen in een geel vierkant. En zie de veelheid aan borden, kaarten (vooral kaarten!) en fiches maar eens een duidelijke plek te geven op tafel zodat iedereen ze kan zien.
x
x
Dit neemt niet weg dat de sfeer van het spel goed getroffen is, vooral de illustratie op de doos mag er wezen. Je begrijpt waar Nebukadnezar al die moeite voor doet: als zo’n vrouw een hangende tuin wil hebben, dan bouw je die toch meteen! Dan nog even over de spelregels: in principe staat alles erin, maar niet altijd op de logische plaats; pas als je de hele regels hebt doorgeworsteld valt alles op zijn plek. Tot die tijd zit je je gefrustreerd af te vragen wat ze nou in godesnaam bedoelen met ‘Hofkaarten’ en ‘Gewerbekaarten’.
x
Wat betreft het spel zelf is het eerste wat opvalt de enorme hausse op de boertjes. Het is meestal de eerste actie die iedereen kiest, en als vierde speler op rij heb je grote kans dat je de hond al in de pot treft. Vervelend, want zonder boertjes geen waren, en zonder waren geen acties! Ook geld kan krap zijn; wie geen blauwe kaart weet te bemachtigen kan alleen maar door vroeg te passen een paar muntjes verzamelen, of door het beplanten van sommige terrassen.
x
Over de kaarten gesproken: dat zijn er niet genoeg voor alle spelers. Van de blauwe kaarten zijn er bijvoorbeeld maar drie van ‘niveau 1’, die iedere beurt 1 geld opleveren. Alleen de spelers die zo’n niveau 1 kaart fhebben, mogen door voor de twee ‘niveau 2’ kaarten (2 geld per beurt), en van die twee gelukkigen kan er eentje door voor niveau 3: 2 geld en 2 punten per beurt. Hetzelfde ‘fuik-principe’ komt terug bij de gele (kamelen) en roze (punten) kaarten. Wie in het begin even niet kon meekomen, kan het dus voor de rest van het spel gevoegelijk vergeten. Nu is een beetje krapte in een spel niet erg, integendeel, maar als het betekent dat je een aantal beurten werkeloos moet uitzitten omdat je gewoon helemaal niks kan, is dat heel frustrerend en draagt dit niet bij aan het spelplezier.
x
'Amyitis' laat zich slecht plannen, en ook krijg je niet de indruk dat je tijdens het spel iets opbouwt (behalve een hangende tuin dan...). Of je volgende ronde aan een boertje kan komen, daarmee de gewenste waren kan pakken, ook nog eens de kameel op de juiste plek kan doen belanden én het beoogde terras kan beplanten is van zo veel factoren afhankelijk dat je daar niet echt een strategie op kan bouwen. De beste tactiek lijkt toch te zijn om ad hoc punten te pakken waar je kan, met als resultaat dat de winnaar van 'Amyitis' ook niet altijd begrijpt waar hij zijn overwinning nou precies aan te danken heeft. Ondanks het feit dat het een leuk spel is om te spelen blijf je daarom toch met een wat onbevredigd gevoel zitten.
© 2008 Barbara van Vugt

Amyitis, Cyril Demaegd, Ystari / Hutter Trade, 2007 - 2 tot 4 spelers vanaf 12 jaar, 60 tot 120 minuten
Ongebalanceerd spel met verwarrende iconografie en rommelige vormgeving
Onprettig kleurgebruik
x
x
x